Na początek blog, prowadzony przez dziennikarza radiowego:

[link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy

Filmik o tym, jak wygląda przygotowanie audycji radiowej:

[link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy

Efekt naszej pracy trwa sekundy, może minuty – to w telewizji i radiu. News zdobyty przed innymi – do następnej, bardziej aktualnej i atrakcyjnej informacji. Raport czy reportaż ma szansę na dłuższe życie, zwłaszcza w tygodniku czy miesięczniku. Materiał opublikowany już dziennikarza nie interesuje – przed soba ma zaplanowanych pięć innych, w tym trzy w trakcie tworzenia. I musi pamiętać, że przekazuje obraz rzeczywistości, nie ocenia go i nie komentuje. – Nie można kreować faktów – mówi Monika Olejnik w wywiadzie dla Lidera Przyszłości. – Dziennikarz powinien być obiektywny. Musimy jednak pamiętac o tym – mówi dalej dziennikarka – że dziennikarz nie jest tylko osobą, która trzyma mikrofon i nie ma nic do powiedzenia. W końcu przecież w jakiś sposób wpływamy na to, co się dzieje. Więc nie możemy zadawać pytań w stylu: “Co u Pana słychać?”. Trzeba się czegoś dowiedzieć. Nie dla siebie, ale dla tych, którzy nas słuchają, oglądają.

Dziennikarz powinien nieustannie się dokształcać. Musi być ciekawy świata i zorientowany w bieżących wydarzeniach. Nie może wychodzić z założenia, że jest mądrzejszy od swojego odbiorcy – powinien być dla niego partnerem, pokazywać niedostępne dla niego światy, przedstawiać wydarzenia, osobistości.

Nie da się w kilku słowach opisać tego zawodu – ma wiele odmian i stylów. Wielu z nas jest wyrobnikami, wielu też rzemieślnikami, mistrzami – niewielu. Jak mawia Ryszard Kapuściński: “Prawdziwe dziennikarstwo jest rodzajem powołania. Jest zawodem na pograniczu misjonarstwa”. Kiedyś był to zawód elitarny, ziś, w epoce informacyjnej, w epoce mediów do zawodu dostaje się wiele przypadkowych osób, dla których nie liczy się etyka zawodu tylko jak najlepeiej sprzedany news, który stał się towarem jak każdy inny. O etyce zawodu będziemy mówić w jednym z następnych odcinków warsztatów dziennikarskich, do udziału w których serdecznie Was zapraszam.

Źródło: [link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy

Zanim powstanie tekst i uznamy, że mamy wystarczającą wiedzę, by ją przekazać w tekście [audycji, programie] musimy zebrać wszelkie możliwe informacje, oddzielić wartościowe od niewartościowych, uporządkować i sprawdzić ich wiarygodność. Często też, gdy już się ogólnie rozeznamy w tematyce problemu, który chcemy przedstawić, szukamy kontaktów do ekspertów z danej dziedziny, by nasz materiał potwierdził, uwiarygodnił, skomentował. Spróbujmy to prześledzić na konkretnym przykładzie:

musimy napisać tekst o nieśmiałości.

1. Szukamy wszelkich możliwych publikacji na ten temat [dawniej w bibliotekach i archiwach, dziś także bardzo pomocny jest internet].

2. Wybieramy najciekawsze naszym zdaniem, najbardziej wartościowe fragmenty tych publikacji [kserujemy, notujemy, drukujemy, zapisując – to bardzo ważne! – dokładne źródło informacji, jeśli będziemy chcieli się na nie powołać].

3. Wyszukujemy osób, które mogłyby się wypowiedzieć na temat nieśmiałości, najlepiej takich, które same są nieśmiałe.

4. Staramy się do nich dotrzeć i namówić na udział w artykule [materiale telewizyjnym czy radiowym].

5. Szukamy autorytetu lub eksperta, w tym przypadku np. psychologa, który w kilku zdaniach skomentuje poruszany przez nas problem, udzieli dodatkowych informacji bądź poradzi, jak go przezwyciężyć .

Gdy mamy spełnione te wszystkie warunki, możemy zacząć pisac artykuł.

W niektórych większych czy bogatszych redakcjach researchem zajmują się specjalnie do tego celu zatrudnione osoby, są to researcherzy. Najczęściej pracują przy dużych produkcjach telewizyjnych, np. debatach czy programach z udziałem publiczności [m.in. Co z tą Polską w Polsacie, Rozmowy w toku w TVN]bo czas dziennikarzy prowadzących te programy jest zbyt cenny, by zajmował się pozyskiwaniem bohaterów spotkań. To researcherzy szukają, dzwonią i organizują, Tomasz Lis czy Ewa Drzyzga skupia się na merytorycznej stronie programu, który musi “sprzedac” w jak najbardziej atrakcyjnej formie.

Praca researchera jest jednak bardzo ważna, bo na wiarygodności przygotowanych przez niego informacji opiera się cały materiał.



Dobry researcher:

– jest rzetelny

– terminowy

– odporny na stres

– świetnie zorganizowany

– wiarygodny

– kontaktowy

– potrafi gromadzić, weryfikować i przetwarzać zdobyte informacje

– wie, czego szuka



Jak to się robi w radiu

Radiowiec ma nieco trudniejsze zadanie niż dziennikarz prasowy. Obaj zaczynają pracę od merytorycznego zbadania tematu, przeczytania artykułów (tzw. prasówka), prześledzenia internetu, a następnie znalezienia eksperta, który wyjaśni sprawę. Dobrze, by poruszany problem miał bohatera. Tak zwany “żywy człowiek” dodaje wiarygodności materiałowi i jest haczykiem, który przyciągnie uwagę słuchacza. Jeśli więc materiał dotyczy dyskryminacji kobiet w miejscu pracy, trzeba poszukać takiej osoby i nagrać jej wypowiedź. I tu dziennikarz radiowy ma pod górkę. Musi zwracać uwagę na atrakcyjność dźwiękową zbieranego materiału. Nie wystarczy więc tylko znaleźć bohatera, trzeba poszukać takiego, który ma “gadane”.

Skąd go wziąć? W dobie internetu nie ma nic prostszego. Zawieszasz pytanie na forum kobiecym i czekasz. Możesz szukać przez sądy pracy, Centrum Praw Kobiet i organizacje feministyczne. Wszystko zależy od siły Twoich argumentów. I pamiętaj! Każdy kontrowersyjny temat musi przedstawiać dwie strony konfliktu. Idealnie więc, jeśli uda Ci się dotrzeć do pracodawcy, który ma proces za złe traktowanie kobiet. Nawet gdy nie chce nic powiedzieć “do mikrofonu”, nagraj to, jak Ci odmawia. To też o czymś świadczy.

Źródło: [link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy